چند روز پیش بود که جامعه موسیقی در پی درگذشت «مینو افتاده» رخت عزا بر تن کرد، به همین واسطه کنسرت شب گذشته ارکستر ملی به رهبری همایون رحیمیان و با آواز عبدالحسین مختاباد که فضایی نوستالژیک و بعضاً غمناک داشت، به هنرمند فقید تازه درگذشته موسیقی تقدیم شد.
به گزارش بررسی نیوز، موسیقی که به گوش می‌رسد حال و هوایی آشنا دارد، درحقیقت حال و هوای آثار موسیقی ایرانی دهه ۷۰ را مرور می‌کند.
کلیت اجرا روندی آرام و به دور از هیاهو را طی می‌کند و چندان خبری از تحریرهای در اوج خواننده و البته اوج گرفتن‌های ارکستر نیست؛ نوای ملایم سازها و خواننده با هم آمیخته شده و موسیقی بدون تشویشی اجرا می‌شود، درست همانطور که از مختاباد و آثارش برمی‌آید چه بسا که جنس صدای او نیز چنین آثاری را می‌طلبد.
آثار اجرایی کنسرت از آثار معروف مختاباد هستند، خواننده‌ای که در دهه ۷۰ آثار درخشانی را با همکاری هنرمندان سرشناس موسیقی ایرانی همچون جلیل شهناز، حسن ناهید، فریدون شهبازیان، جلال ذوالفنون و ... به سمع مخاطبان آن زمان رسانده است.
در این کنسرت اگر، دوره‌ای از مخاطبان آثار مختاباد بوده باشید، فضایی نوستالژیک برای شما تداعی خواهد شد.
البته که قطعه «شباهنگان» خود به تنهایی برای ایجاد حال و هوایی آشنا در شنونده کافی است؛ درست در همان جا که صدای خواننده سالن را فراگرفته که می‌خوانده «شبانگاهان تا حریمِ فلک، چون زبانه کشد سوزِ آوازم...»، و به راستی سوز آواز او فضا را پر کرده و خاطره‌ها را زنده ساخته است.
در این کنسرت قطعاتی از جمله «فریاد بی‌قراری»، «شباهنگان»، «بهار عاشق»، «رنگارنگ ۲»، «نقش خیال»، «نغمه‌ای در شور»، «شکوه»، «شب‌های رویایی»، «ساز و آواز»، «تمنای وصال» و «خوشه چین» اجرا شد.