وی ادامه داد: آنچه مشخص است این است که وقتی خروجی‌ مدارس را در آموزش زبان‌های خارجی و به ویژه زبان انگلیسی نگاه می‌کنیم می‌بینیم که از جهت کیفیت واقعاً نتوانسته‌ایم آنچه را که ضرورت دارد و شاید هدف بوده، محقق کنیم.

عظیمی راد تصریح کرد: آموزش زبان انگلیسی جزء دروس الزام‌آور مدارس نیست به این معنا که بچه‌ها درسی دارند که آن را در قالب یادگیری زبان می‌گذرانند. اما خیلی از مدارس برای خودشان مؤسساتی را ایجاد کردند یا در قالب کلاس‌های فوق برنامه آموزش زبان را مد نظر قرار داده‌اند که آن‌ها متأسفانه نه از استادهای مجرب و نه از امکانات آموزش زبان در تمام سطوح برخوردار نیستند. لذا اینجا دچار یکسری اشکالات اساسی هستیم و ضعف های زیادی داریم.

نماینده مجلس دوازدهم گفت: بنابراین من فکر می‌کنم این‌که عزیزان زبان‌های خارجی دیگر را هم اضافه کرده‌اند، ممکن است ما را به هدفی که مدنظر است نرساند. اصل این ایده، ایده خوبی است. بالاخره ممکن است بسیاری، زبان خارجی را در قالب زبان انگلیسی نبینند. هرچند زبان تقریبا مرسوم و متداول در دنیا زبان انگلیسی است، ولی ممکن است عده‌ای با توجه به رویکردهایی که ممکن است در تعامل با کشور آلمان دارند زبان آلمانی را یاد بگیرند و یا عده‌ای دوست داشته باشند فرانسوی یا زبان دیگری را بیاموزند.

وی تأکید کرد: یعنی به نظر من اینکه در نظام آموزشی‌مان در یادگیری زبان‌های خارجی جهت‌گیری ایجاد نکنیم و انتخاب زبان را به عهده خود دانش‌آموز بگذاریم خیلی حرکت درست و خوبی است. اما نه اینکه بدون بررسی، آسیب‌شناسی و هدف این کار را انجام دهیم. خیلی از مدارس ما از این ظرفیت بی‌بهره‌اند و خیلی از معلمان و مدرسان موردنظر را نداریم یا لااقل باید برای سازماندهی اقدام کنیم.

سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: به نظر من حتماً باید از قبل بررسی‌های دقیق صورت بگیرد و بر اساس یک آسیب‌شناسی درست، اقدام کنیم و سایر زبان‌ها را نیز بیفزاییم و دانش‌آموزان را مخیر کنیم. البته ممکن است عده‌ای از دانش‌آموزان هم باشند که بخواهند همه این زبان‌ها را یاد بگیرند و حتی ممکن است یک عده بخواهند مثلاً زبان کشورهای شرق آسیا را یاد بگیرند. به هر حال ما باید موقعیتش را فراهم کنیم.

وی خاطرنشان کرد: بسیاری از مدارس ما به این دلیل که نه معلم و نه امکانات لازم را ندارند معمولا از برگزاری کلاس‌های زبان شانه خالی می‌کنند و فقط همان درس زبان را چون جزء دروس بچه‌ها است باید بگذرانند. اما برخی از مدارس -که عمدتاً جزء مدارس اصلی و توانمند ما هستند- مثل مدارس سمپاد و غیرانتفاعی که شهریه دریافت می‌کنند و از نظر مالی متمکن هستند در کنار یادگیری درس زبان، مجموعه مؤسسات و آموزشگاه‌های زبانی راه‌اندازی کرده‌ند و طبیعتاً بچه‌ها در این مدارس شرایط پرفشارتری را از جهت یادگیری و گذراندن مهارت‌های زبان طی می‌کنند.

او مدعی شد: ولی من بر اساس اطلاعات و شناختی که به این موضوعات دارم و در برخی از این آموزشگاه‌ها حضور داشته‌ام احساس می‌کنم از آنجا که مبنای کار این آموزشگاه‌ها یا حداقل بخشی از آن امور مالی و کسب درآمد است، درصد کمی را می‌توانیم برای موفقیت آن‌ها از جنبه آموزشی، ملی و حاکمیتی در نظر بگیریم.

عظیمی راد گفت: ما نتوانستیم خروجی‌های هدفمند کیفی موثر را در بحث یادگیری زبان‌هایی غیر از فارسی نشان بدهیم و این همان نقطه اصلیِ گلوگاهی است که باید آن را آسیب شناسی و رفع کنیم. حال اگر می‌خواهیم زبان‌های جدیدی نیز به آن اضافه کنیم، این کار را با رفع نقاط آسیب قبلی انجام دهیم که لااقل خروجی بگیریم وگرنه این مسئله صرفاً تبدیل به دکانی برای پول درآوردن یک عده خواهد شد و نمی‌تواند هدف اصلی را که مجموعه حاکمیت در نظام آموزشی دنبال می‌کند محقق کند.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا آموزش و پرورش منابع لازم برای برنامه‌های این‌چنینی را دارد؟ بیان کرد: این درست نیست که بخواهیم جلوی خلق ایده‌ها یا کارهای جدید را بگیریم. از طرفی هم شاید منابع فعلی در دستگاه آموزش و پرورش پاسخ‌گوی آن هدف اصلی که همه مد نظر داریم نباشد. اما من فکر می‌کنم شروع خوبی است. اگر ما این موضوع را باید با آسیب‌شناسی دقیق شروع کنیم، طبیعتاً در سال‌های آینده اعتبار و بودجه لازم برای آن هم دیده خواهد شد و می‌تواند به رشد بیشتر دستگاه آموزش و پرورش در هدف آموزش زبان‌های خارجی کمک کند.

او اظهار کرد: به هر حال باید از جایی این موضوع را شروع کرد، اما دغدغه ما بیشتر همین موضوع آسیب‌شناسی است. یعنی حتماً باید از قبل برآوردی از شرایط گذشته در یادگیری زبان انگلیسی داشته باشیم و بر اساس آن، سیاست جدید زبان‌های تکمیلی را ابلاغ کنیم تا به خروجی مناسب برسیم.